Poezi nga: Hermann Hesse
Përktheu: Maksim Rakipaj
(Në përgjigje të pyetjeve përse nuk mbaj anën e komunistëve)
Më mirë të më vrasë ndonjë fashist
Sesa fashisti të jem vetë!
Më mirë të më vrasë ndonjë komunist
Sesa komunisti të jem vetë!
Nuk e kemi harruar luftën. Daulleve të saj ua njohim dehjen.
Tashmë jemi shurdhuar nuk gënjehemi, si joshen
njerëzit nga kjo e vjetër drogë,
As ushtarë s’jemi, as duam të ndreqim botën
As besojmë se “nëpërmjet natyrës sonë
botën duhet ta shërojmë”.
Jemi të varfër e të mbytur
Fjalëve të bukura më nuk u besojmë
Me të cilat na trullosët e në luftë na tërhoqët,
Njësoj si fjalët tuaja, o vëllezër të kuq, që magjike janë,
por njësoj drejt luftës na dërgojnë dhe gazit helmues!
Gjeneralë janë edhe prijësit tuaj,
Që çirren, kur organizojnë duke komanduar,
Por, këto i urrejmë me gjithë shpirtin,
S’e hamë më atë koqe ulliri,
Nuk duam zemrën të humbasim dhe arsyen,
Nuk duam të marshojmë nën flamuj të kuq a të bardhë.
Më mirë pëlqejmë të zhdukemi si “ëndërrimtarë”,
A të vdesim nga duart e vëllezërve tuaj gjakatarë,
Sesa t’i gëzojmë pushtetit lumturinë
Duke qëlluar mbi vëllezërit tanë në emër të njerëzimit!