135
Sonet nga: William Shakespeare
Përktheu: Çezar Kurti
Kur Zoti i dashurisë ra të flinte,
Pishtarin zemërndezës vuri pranë,
Por, nimfat, që të qeta flaka s’linte,
Iu qasën, kur në gjumë atë e panë.
M’e bukura pishtarin pati marrë
Që mija zemra njerëzish kishte ngrohur,
Ky gjeneral dëshirash plot me zjarr
Nga një e virgjër shpejt qe çarmatosur.
Në ujë nimfat shpejt pishtarin shuan,
Përroin ngrohu zjarri i dashurisë.
Nga dashuria plot këtu shpëtuan.
U futa mos shpëtoja prej lubisë.
Nga zemra ime ujët shpejt u vak,
Nga ujët zemra nuk u ftoh aspak.