163
Poezi nga: George Wither
Përktheu: Kolec P. Traboini
Tani gjumi i butë i ka mbyllur ata sy,
Të cilët të zgjuar, i mbanin mendimet e mia në frikë;
Por tani i lirë pranë buzëve të ëmbla qëndroj,
Prej nga kam dëshirë të nxjerr frymën rozë.
Nuk mendoj keq se do të vidhja
Në dy rubin të shkrirë një puthje të gjorë:
S’ mund të kesh dyshim për një gjë që nuk vidhet,
Ku nuk grabit asgjë, e gjë s’ mund të humbasë;
Jo, nëse duhet t’i jap njëzet puthje,
nuk do të kishte në buzë asnjë shënjë,
Pse atëherë duhet ta vonoj këtë grabitje?
Ajo mund të zgjohet e ti rritet zemërimi!
Nëse ndodh kjo, do ti kthej për atë një ,
Si dëmshpërblim njëzet mijë puthje.