Poezi nga: Leonard Cohen
Përktheu: Fadil Bajraj
U futa në një ortek
Ma mbuloi shpirtin
Kur nuk jam gungaç
Unë fle nën një kodër
Ti që dëshiron të mposhtësh dhimbjen
Duhet të mësosh të më shërbesh mirë
Më përkëdhel anash rastësisht
Derisa zbrisje për flori
Sakatin që e vesh dhe e ushqen
nuk është i ftohur as nuk ka uri
Nuk po ju lus për shoqëri
në qendër të botës
Kur jam në piedestal
Ti nuk më ke rritur atje
ligjet tuaja nuk më detyrojnë
që t’i gjunjëzohem groteskës dhe boshllëkut
Unë vetë jam piedestal
Të cilit ia keni zgurdulluar sytë
Ti që dëshiron të mposhtësh frikën
duhet të mësosh se çka ma kënda
Troshat e dashurisë që m’i ofron
janë trosha që i kam lënë mbrapa
Dhimbja jote nuk s’është e besueshme
Është sall hije e plagës sime
Unë që s’kam kurrfarë lakmie
Kam filluar të digjem për ty
Unë që nuk kam kurrfarë nevoje
Orteku në të cilin po troket
është i pabanuar
Mos u vesh me rrecka
E di se nuk je e vobektë
Mos më duaj me aq zjarr
kur edhe vetë e di se nuk je e sigurt
Është bota jote e dashur
Është trupi yt që unë e mbaj