Të rritesh me prindër të papjekur emocionalisht mund të lërë një ndikim të thellë dhe të qëndrueshëm tek fëmijët, edhe kur ata rriten dhe bëhen të rritur.
Prindër të tillë shpesh dështojnë të ofrojnë siguri emocionale, qëndrueshmëri dhe mbështetje të shëndetshme, të cilat mund të formësojnë modelet e sjelljes, të menduarit dhe të marrëdhënieve në moshë madhore.
Ndërsa secili prej nesh ka sfidat dhe historitë e veta personale, sipas psikologëve dhe këshilltarëve të ndryshëm, ka disa tipare që shpesh shfaqen tek njerëzit që u është dashur të mësojnë herët se si të përballen me papjekurinë prindërore.
Nevojë e tepërt për miratim
Njerëzit që janë rritur me prindër që e kritikonin, e neglizhonin ose e kushtëzonin dashurinë e tyre, shpesh zhvillojnë një nevojë të fortë për pranim dhe lavdërim nga të tjerët. Miratimi bëhet një vërtetim i vetëvlerësimit të tyre sepse u është mohuar në fëmijëri.
Vështirësi në vendosjen e kufijve
Nëse një fëmijë nuk ka mësuar se nevojat dhe ndjenjat e tij janë të rëndësishme, ai shpesh nuk di si të thotë “jo” ose të mbrojë kufijtë e tij si i rritur. Prandaj, njerëz të tillë në moshë madhore i kënaqin të tjerët për të shmangur konfliktin ose ndjenjat e fajit.
Marrja e përgjegjësisë për emocionet e të tjerëve
Fëmijët e prindërve të papjekur shpesh bëhen “lexues” emocionalë të mjedisit të tyre – duke mësuar të përshtaten për të shmangur tensionin. Si të rritur, ata vazhdojnë të ndihen përgjegjës për humorin e njerëzve të tjerë dhe shpesh fajësojnë veten për konfliktet.
Vetëbesim i ulët
Nëse prindërit nuk kanë ofruar mbështetje dhe vlerësim, por kritika dhe sjellje të paparashikueshme, një fëmijë mund të zhvillojë bindjen se “nuk është mjaftueshëm i mirë”. Ekspertë të ndryshëm theksojnë se të rriturit me këtë përvojë shpesh dyshojnë në aftësitë dhe vendimet e tyre.
Frika nga afërsia
Për këta njerëz, afërsia shpesh shoqërohet me plagë emocionale, sepse në fëmijëri, njerëzit e afërt ishin një burim pasigurie. Për shkak të kësaj, ata mund të kenë vështirësi në besimin dhe ruajtjen e marrëdhënieve të shëndetshme.
Pavarësi e tepërt
Njerëzit që janë rritur me prindër të papjekur janë mësuar të mbështeten vetëm te vetja, sepse kanë mësuar herët se nuk mund të mbështeten te mbështetja e prindërve të tyre. Në moshë madhore, kjo mund të duket si forcë, por pas saj shpesh fshihet një nevojë e thellë për të mos qenë i prekshëm.