Ankthi te fëmijët shpesh nuk manifestohet në të njëjtën mënyrë si te të rriturit. Në vend që të shprehin hapur shqetësimin, fëmijët më shpesh reagojnë përmes sjelljes, ankesave fizike ose ndryshimeve në zakonet e përditshme.
Kjo është arsyeja pse shumë prindër nuk e kuptojnë menjëherë se fëmija i tyre po lufton me ankthin.
Psikologë të ndryshëm theksojnë rëndësinë e kushtimit të vëmendjes ndaj shenjave delikate, por të vazhdueshme që mund të tregojnë një luftë të brendshme më të thellë. Pra, sipas ekspertëve, këto janë disa nga shenjat më të zakonshme të ankthit te fëmijët.
Ankesa fizike pa një shkak të qartë
Një nga treguesit më të zakonshëm të ankthit tek fëmijët janë ankesat e shpeshta për dhimbje koke, dhimbje stomaku ose të përziera, veçanërisht në situata që u shkaktojnë stres. Ekspertët theksojnë se fëmijët shpesh shprehin shqetësim emocional përmes trupave të tyre sepse ende nuk kanë zhvilluar mekanizma për të verbalizuar ndjenjat.
Shqetësime dhe frikëra të tepërta
Nëse një fëmijë shqetësohet vazhdimisht për gjëra që bashkëmoshatarët e tjerë i shohin si të parëndësishme – si mundësia që dikush të vonohet për t’u marrë nga shkolla, të sëmuret ose të bëjë një gabim në shkollë – kjo mund të jetë një shenjë se ai po lufton me ankthin. Shumë terapistë vërejnë se tek fëmijët me ankth, shqetësimi shpesh shkon përtej kërcënimit aktual dhe bëhet një pengesë e përditshme për funksionimin.
Shmangia e situatave të caktuara
Fëmijët e shqetësuar mund të shmangin vazhdimisht aktivitete të caktuara, të tilla si shkuarja në shkollë, kalimi i kohës me bashkëmoshatarët ose fjetja jashtë shtëpisë. Sipas psikologëve të ndryshëm, shmangia është shpesh mënyra e një fëmije për të kontrolluar situatat që i percepton si kërcënuese, edhe nëse të tjerët nuk i perceptojnë ato në atë mënyrë.
Ndryshime në gjumë dhe oreks
Vështirësia për të rënë në gjumë, zgjimet e shpeshta gjatë natës ose një ndryshim i menjëhershëm i oreksit (ose i shtuar ose i ulur) mund të jenë një shenjë se një fëmijë po përjeton stres të brendshëm. Ekspertët theksojnë se trupat e fëmijëve shpesh i përgjigjen ankthit përmes çrregullimeve të ritmit, madje edhe para se të jenë të vetëdijshëm për atë që po ndiejnë saktësisht.
Nevojë e tepruar për siguri dhe konfirmim
Nevoja e vazhdueshme për të pasur diçka të përsëritur, të konfirmuar ose të siguruar se gjithçka do të jetë në rregull – edhe pse u është thënë tashmë – është një model i zakonshëm tek fëmijët me ankth. Një sjellje e tillë buron nga pasiguria e brendshme dhe nevoja për të qetësuar mendimet e tyre që po u shkaktojnë shqetësim.