Zemërimi i fëmijëve shpesh keqinterpretohet si vrazhdësi e pastër ose një shpërthim zemërimi. Por e vërteta është shpesh më komplekse dhe pas një sjelljeje të tillë fshihet një fëmijë i mbingarkuar me ndjenja që ai ose ajo nuk mund t’i shpjegojë.
Edhe pse shumë prindër përdorin disiplinën ose “ndërprerjen e kohës”, qasje të tilla rrallë zbulojnë rrënjën e problemit.
Në vend të kontrollit, ekspertët për The Times of India këshillojnë lidhjen, qetësinë dhe kreativitetin. Çdo fëmijë është i ndryshëm, por ja pesë strategji të provuara që ndihmojnë vërtet.
Mësojini ata t’i emërtojnë ndjenjat e tyre
Injorimi i ndjenjave të fëmijës suaj nuk do t’i largojë ato, por do t’i mësojë atij se nuk është e sigurt t’i shprehë ato. Një hap kyç është t’i jepni emër emocionit. Kur fëmija juaj është në kulmin e frustrimit të tij, thuaj diçka si: “Duket se po ndjen shumë frustrim” ose “Kjo tingëllon si shumë zemërim”.
Deklarata të tilla e ndihmojnë fëmijën të ndihet i kuptuar, jo i gjykuar. Qëllimi nuk është që të korrigjohet menjëherë sjellja, por të pranohet ekzistenca e ndjenjave. Vetëm kur “stuhia” pranohet, mund të vijë qetësia.
Krijoni një cep qetësues
“Time-out” klasik ose izolimi shpesh e përkeqëson situatën sepse rrit nivelin e hormoneve të stresit dhe vonon rregullimin emocional. Një zgjidhje shumë më efektive është një “cep i qetë”. Është një vend komod në shtëpi i pajisur me jastëkë, lodra shqisore, një batanije të butë ose një libër me figura të preferuar.
Është e rëndësishme të theksohet se kjo hapësirë nuk është një ndëshkim, por një strehë ku fëmija ftohet, jo detyrohet të shkojë. Me kalimin e kohës, fëmija do ta shoqërojë atë me vetërregullimin dhe sigurinë, jo me turpin. Qëllimi është të arrihet paqja e brendshme, jo vetëm heshtja e imponuar.
Zbatoni teknikën e pasqyrimit
Në vapën e emocioneve të forta, truri i një fëmije nuk është në gjendje të mendojë në mënyrë racionale. Në vend që të jepni leksione, provoni “të folurit pasqyrë”, shkruan The Times of India. Kjo teknikë përfshin pasqyrimin me qetësi dhe empati të gjuhës së trupit, tonit të zërit dhe ndjenjave të fëmijës suaj.
Për shembull, nëse një fëmijë po shtrëngon grushtat dhe po bërtet, mund t’i thoni me zë të qetë: “Ato grushte duken shumë të shtrënguara, a duket diçka shumë e padrejtë tani?” Në këtë mënyrë, fëmija ndihet i kuptuar, jo i tallur. Kjo metodë, e cila vjen nga terapia e lojës, ndërton besim dhe shpesh e kthen zemërimin në një bisedë konstruktive.
Lëreni fëmijën të vizatojë se si ndihet
Disa fëmijë e kanë më të lehtë t’i shprehin ndjenjat e tyre vizualisht sesa me fjalë. Ofrojini letër dhe lapsa me ngjyra dhe kërkojuni të “vizatojnë zemërimin” ose “tregojnë sa i madh është”. Kjo qasje krijuese e ndihmon fëmijën të “nxjerë” ndjenjat e tij në letër, duke i bërë ato më pak të frikshme. Në këtë mënyrë, zemërimi bëhet diçka që fëmija ndjen, jo diçka që është, dhe diçka që mund të qetësohet.
Së pari qetësohuni
Fëmijët janë jashtëzakonisht të ndjeshëm ndaj energjisë në një dhomë dhe qetësia juaj është çelësi për ta qetësuar atë. Para se t’i afroheni fëmijës, kontrolloni veten. Merrni disa frymëmarrje të thella, relaksoni shpatullat dhe ulni zërin me vetëdije. Këto sinjale delikate joverbale i dërgojnë një mesazh sigurie trurit të fëmijës suaj dhe e ndihmojnë atë të fillojë të qetësohet vetë. Mos harroni – qetësia juaj është ngjitëse.